fade out..

….

จมอยู่อย่างนี้มานาน…

เมื่อก่อน..ฉันก็เฝ้ารอ…เฝ้าคิดถึง…ตามหา…

จะกี่ปี กี่เดือน กี่วันเวลา..ที่มันเดินหมุนผ่านไป..

ฉันคนนี้..ก็ยังคงเหมือนเดิม ..ยังทำอะไรเดิมๆ อยู่เรื่อยมา..

….

และแล้ว..เวลามันก็เดินหมุนย้อนกลับมาจุดเดิม..อีกครั้ง

..ฉันไม่เคยคาดคิดเลยว่า..จะมีวันนี้ได้..

เวลาพาฉัน..ให้มาพบกับเธอ..อีกครั้งนึง

….

เธอคนเดิม..ก็ยังคงทำอะไรๆในแต่ละวันเหมือนเดิม…

เหมือนที่ฉัน..เคยได้รู้จัก..

..

รู้สึกดีใจ อย่างพูดไม่ถูก..

ได้แต่บอก…ว่าดีใจเหลือเกินคนดี…

….

แต่บางอย่าง..ที่ไม่เหมือนเดิม..

ก็คือ…พันธะอันใหญ่หลวง และ สำคัญ…สำหรับเธอ..

นั่นก็คือ… ครอบครัว…

ใช่…เธอคนนั้น มีครอบครัวแล้ว

พร้อมๆ กับโซ่ทองคล้องใจของเธอกับเค้า..

….

อืม….น่าเศร้า

ที่ฉันงมงาย…

….

แล้วฉันจะมาเสียเวลาทำไมกันเล่า?

ยิ่งสานต่อไป..มันก็จะยิ่งรัดตัวเอง..รัดความรู้สึก…

แล้วสุดท้าย..ใครกันเล่า..ที่แย่?

ถ้าไม่ใช่ตัวของฉันเอง.. – -*

….

ฉันว่า..ฉันควรถอยออกมา..

ค่อยๆเฟดเอาท์ทีละนิด..ทีละนิด……..

ค่อยๆให้ความรู้สึกเก่าๆ..มันเลือนลางไปเอง…

ฉันหวังว่า..ครานี้

เวลา..คงอยากจะช่วยฉัน..อีกสักครั้งนึงนะ…^^

….

:: seadiary ::